açmışım yine arayı

ee tabi ilk açılış heyecanı ile kaç tane yazı döktürmüşüm; sonra fıss...
aslında bunun nedeni tembelliğim ya da boşlamam değil aklımdaki yazmayı düşündüğüm konulardan hangisine öncelik vereceğim...bir şey oluyor "hah şunu yazayım" diyorum...sona başka bir şey oluyor "ay bunu da yazayım" diyorum ve sonunda hiç birşey yazmıyorumç...klasik Hande anlayacağınız.

bebiş epey bir büyüdü :) tekmelerini filan rahatlıkla hissetmeye başladım artık....çok garip bir duygu...hani kelimelerin kifayetsiz kaldığı anlar var ya; işte öyle....tam uzanıyorum televizyon karşısına karnımını bir sağ bir solu atmaya başlıyor...bir oraya bir buraya vuruyor....bazen iki ayağı ile aynı anda vuruyor...hatta ayaklar yetmiyor sanki bazen de ellerini ekliyor....ama en komiği bazen karnımın bir sürü yerinde bi tepik hissediyorum aynı anda; işte o zaman gülüyorum..."kesin" diyorum "bana benzeyecek...başka türlü nasıl becersin bunu 2 kolu 2 bacağı ile"....

her tekmede biraz daha sabırsızlanıyorum; biraz daha heyecanlanıyorum....vakit hayırlısyla geçsin de alalım bebişi kucağımıza....çok merak ediyorum...ara ara tırsıyorum "nasıl olacak" diye ...ama en çok da mutlu oluyorum onu düşününce :)

umarım o da bizi sever bizim onu seveceğimiz kadar.